In de Romeinde tijd werd een bruidsschat altijd door de familie van de vrouw aan de echtgenoot gegeven. Geen verplichting, meer iets dat naar vermogen ging. Een huwelijk was een onderling afgesproken verbintenis tussen de families van man en vrouw, geen wettelijke aangelegenheid. In principe bleef de bruidsschat eigendom van de vrouw, en als het huwelijk niet aan de verwachtingen voldeed kon de vrouw terug naar haar familie mét bruidsschat.
