het woord komt ogenschijnlijk exclusief voor in het genoemde gedicht, of tekst zo u wilt, en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het een heden ten dage verzonnen/bedacht woord is, dus verder -nog- niet bestaat. Met als gevolg dat het ook verder door niemand wordt verstaan, tot nu toe.
Niets tegen nieuw-bedachte woorden, in tegendeel.
Het drukt ons met de neus op een cultuur-probleem: onze calvinistische achtergrond (denk ik maar) belet ons veel om gevoelens uit te drukken -liefde, dankbaarheid, waardering, respect.
Zelf lees ik de tekst dan ook als: kun je het niet opbrengen door je gefrustreerde opvoeding om openlijk te bedanken: in godsnaam zeg toch IETS, al is het maar onverstaanbaar gebrabbel.
