Er zijn twee verschillende verklaringen:
I. Volgens het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands door M. Philippa e.a.:
blaffetuur zn. ‘vensterluik, blind’
Blaffetuere ‘papieren of perkamenten ruit’. Uit het laatste citaat blijkt dat de blinden oorsponkelijk van geolied doek, papier of perkament waren, zodat ze zwak, bleek licht doorlieten. Gewoonlijk wordt het woord afgeleid van Frans blafard ‘bleek’ of Middelfrans blaffir ‘bleek maken’ (Weijnen 1996). Maar veeleer komt het uit Oudfrans *blaveture, afleiding op-ure van blavet ‘bleek, blauwachtig, blond’, verkleinwoord van blave, blau, bloi (Nieuwfrans bleu) Het woord komt in vrijwel alle Belgische dialecten voor (met bijvormen als plaffetuur, -ure), maar heeft er geen standaardtalige status.
II. Volgens Van Dale Etymologisch woordenboek door P.A.F. van Veen en N. van der Sijs (1997):
blaffetuur [vensterluik] in de betekenis ‘raamwerk waarop perkament gespannen is’; de betekenis ‘vensterluik’ 1873} vermoedelijk een vervorming van middeleeuws Latijn blaffardus [van een bleke kleur] <middelhoogduits bleichvar [idem], waarvan het eerste lid verwant is met bleek en het tweede met verf.
Ik heb nog een derde versie gevonden uit het Vlaams Woordenboek door De Bo (1873):
Thans nog in Oost- en West-Vlaanderen: een vensterblind dat naar binnen opengaat.
ook in Brabant is het een vensterluik, vensterblind
Etymologie van dit woord: “blaf” kan verwijzen naar het (oud)duits “bleek” (blaß)- , “tur” is een deur. In vroegere tijden werden perkamenten luikjes aangebracht voor de vensters om het zonlicht of de tocht tegen te houden. Het perkament had een bleke, vale kleur. Vandaar de combinatie blaf-tuur, nl. oorspr. een bleek deurtje. Nu verwijst het naar de luiken voor een venster. Deze hebben eveneens de vorm van een deur. In Nederland noemt men dit “shutters”.
