TE in 'te quiero' : Lijdend of meewerkend voorwerp ?

Question

Er is hier een discussie ontstaan over 'te quiero'.
Volgens mij is 'te' hier meewerkend voorwerp, volgens anderen lijdend voorwerp.
Wat is jouw mening hierover ?

Answer 1

Te quiero = ik hou van jou.
Ik = onderwerp
hou van = werkwoord
jou = ??

Een lijdend voorwerp (direct object) beantwoordt de vraag: wie of wat + werkwoordgezegde + onderwerp. Deze vraag kan in jullie zin niet gesteld worden. Daarbij begint een lijdend voorwerp nooit met een voorzetsel. Dus lijdend voorwerp valt af.

Een meewerkend voorwerp kan met aan of voor beginnen. Als deze woorden er niet voor staan, kun je ze ervoor zetten. Dit is ook niet van toepassing in jullie zin.

Een persoonlijk voornaamwoord (Latijn: pronomen personale) is een voornaamwoord dat in de plaats van een zelfstandig naamwoord kan staan. Dit is in jullie zin niet mogelijk.

Het juiste antwoord is: je of jou is een persoonlijk voornaamwoord gebruikt als lijdend voorwerp
In Spaans = pronombre personal de objeto directo

Comments

Bedankt voor jouw reactie, Johan.
Toch heb je me nog niet kunnen overtuigen.
Een Spaanse zin kun je immers niet altijd vergelijken met een Nederlandse zin.
Vervangen we bijvoorbeeld ‘te’ door de beleefdheidsvorm, dan wordt het volgens mij ‘Le quiero’ want ‘Lo/la quiero’ heeft een andere betekenis.
Zoals in ‘Te toca a ti’ kan men ook zeggen ‘A ti te quiero’.
'Lo/la' is voor het COD, 'Le' is voor het COID in het Spaans.

---

Ter verduidelijking: Ik heb de Spaanse zin ontleed en het voor het gemak in Nederlands verduidelijkt, omdat toevallig beide talen dezelfde grammaticale ontleding hebben.
Een duidelijke uitleg geeft het volgende filmpje. Eerste en tweede gedeelte over het pronombre personal de objeto directo. Het voorbeeld conozco kun je hierin vervangen door quiero.
https://www.youtube.com/watch?v=wJwa6e2ZucA

---

Bedankt Johan voor jouw moeite.
Ik onthoud echter de laatste zin uit het filmpje: 'Het onderscheid tussen LV en MV situeert zich bij 'le' of 'les': 'le' wordt bij het MV gebruikt, 'lo of la' bij het LV.

---

Jazeker is het verschil klein, maar in jouw zin '(yo) te quiero'  kun je vragen: wie of wat + gezegde + onderwerp ---> als lijdend voorwerp. Van wie houd ik?... van jou: dus persoonlijk voornaamwoord als lijdend voorwerp.

---

Johan, ik waardeer ten zeerste wat je hier op dit forum allemaal doet, maar toch heeft jouw argumentatie mij nog niet volledig kunnen overtuigen.
Spaanse zinswendingen vergelijk ik liever met het Frans dan met het Nederlands, omdat Frans dichter bij het Spaans aanleunt.
‘Ik praat tegen hem/haar’ is in het Frans bijvoorbeeld ‘Je lui parle’, waarbij ‘lui’ complément d’objet indirect (COI) is. In het Frans zoekt men het COI niet enkel met ‘aan’ en ‘voor’ zoals in het Nederlands, maar met meerdere voorzetsels: in ‘Je parle de mon frère’ bijvoorbeeld is ‘de mon frère’ het COI. Wanneer ik dit vergelijk met ‘Yo le quiero (a usted)’ in het Spaans, zou dit wel eens hetzelfde kunnen zijn: 'le' wordt (behalve in enkele plaatselijke dialecten) net zoals 'lui' enkel voor de datief gebruikt.
Breek er je hoofd niet verder over, ik zoek het nog wel uit.
In ieder geval bedankt voor jouw hulpvaardigheid.

---

Je hebt het - zoals steeds - weer bij het rechte eind: 'te' is in deze zin in het Spaans het lijdend voorwerp.
Dit vond ik in een Spaanse spraakkunst:
Por lo general, el complemento directo se construye precedido de la preposición a en los siguientes casos:
1.    Con nombres propios de persona: Quiero a Julio ...

Bedankt voor jouw hulp.

---

Nog een toemaatje.
Ik stelde deze vraag ook aan twee (Spaanse) professoren Spaans en hun antwoorden ontving ik vandaag:
1.    Te quiero = Yo quiero a ti  a ti = te te = COID
2.    El Complemento directo (CD) es un determinante del núcleo del predicado, que nombra al objeto (y sería CD de “cosa”) o ser (y sería CD de “persona”) en el cual recae directamente la acción del verbo. En la frase “te quiero”,  la acción de querer recae directamente sobre ti  (te). “Te” es complemento directo de persona.
Grappig eigenlijk, dat ook zij er een tegengestelde mening op na houden.

---

Dan ben ik echt benieuwd naar het antwoord van mijn Spaanse kennis (leraar Spaans aan het Centro de Educación Hemerescopea in Javea (E)). Ik heb hem afgelopen donderdag een bericht gestuurd en verwacht deze week een antwoord. (het is geen vlugge vogel, maar wel een pietje precies). .....wordt vervolgd.....

---

Leuk, Johan, ik kijk er al naar uit.
En van een docent Nederlands kreeg ik de bevestiging dat 'van je' in 'ik hou van je' geen lijdend voorwerp maar een voorzetselvoorwerp is.
Taal is toch een interessant onderwerp voor wie er van houdt.

---

Het wordt steeds ingewikkelder. We gaan nu ook nog de taalkundige en redekundige ontledingen door elkaar husselen.
redekundig: van je = voorzetselvoorwerp
taalkundig: van = voorzetsel; je = voornaamwoord
Althans volgens deze site: http://redekundig.nl/

---

Geen probleem Johan, als gevolg van mijn Latijns-Griekse opleiding ken ik dit onderscheid maar al te goed. Wat ik niet kende is de site die je vermeldt, die is voor mij wel interessant, waarvoor dank.

---

Ik heb zojuist antwoord gekregen van mijn kennis in Spanje. Ik weet niet of het gehele beeld er nu duidelijker of verwarrender van wordt. Oordeel zelf:

Yo TE quiero = complemento indirecto que también se aplica por plural
Además:
Identificación con preguntas al verbo y sustitución pronominal y se conmuta por LO, LA, LOS, LAS. También se puede sustituir por eso/esas cosas  
 Ejemplo:  Juan quiere a esa --> Juan la quiere

Er is echter (hoe kan het ook anders) een uitzondering:
En masculino/femenino y singular (y únicamente en estos casos) también puede ser sustituido por LE/LA (leísmo permitido*), por lo que en este caso le no sería complemento indirecto sino complemento directo.

*Ik heb even opgezocht wat leísmo permitido betekent:
El leísmo es la sustitución de los pronombres personales lo y la por le en la posición de complemento directo y en los verbos que tradicionalmente rigen el caso acusativo (también llamados verbos transitivos) en español:

Usuario, in feite komt het mijns inziens erop neer dat het zowel lijdend als meewerkend voorwerp kan zijn, waarbij de persoonlijke interpretatie ook nog eens een rol speelt. Mocht je de Spaanse tekst vertaald willen hebben dan doe ik dat graag voor je. Succes ermee

---

Héél erg bedankt voor het uitvoerige commentaar.
We kunnen uit al de ingewonnen informatie enkel besluiten dat dit ‘probleem’ louter te wijten is aan onze neiging om alles in hokjes in te delen, tot we op iets stuiten dat nergens in past of in meer dan één hokje past. Zoals je aangeeft neemt ons persoonlijk ‘aanvoelen’ het dan over en zal de ene het in dit hokje plaatsen en de andere in een ander. De bestaande regels volstaan niet om dit zinsdeel eenduidig te bepalen, waardoor we verplicht zijn onze persoonlijke interpretatie aan te spreken.
Je hebt me de nodige informatie bezorgd om de discussie die in onze groep ontstaan was te kunnen afsluiten. Die ging trouwens over ‘Le quiero’ dat we in een tekst aantroffen, precies dit probleem waarover jouw Spaanse kennis  het ook heeft.
Voor niet-ingewijden zal het wel vreemd overkomen waarmee taalliefhebbers zich allemaal bezig houden, maar ons verschaft dit enorm veel plezier.
Nogmaals dank voor jouw bereidwillige en erg geapprecieerde medewerking aan deze brainstorm, Johan!

---

De ontwikkeling van een vrij simpele vraag naar een gefundamenteerd antwoord was ook voor mij een interessant proces, onder het motto: praat en je mond gaat open.
Tot de volgende keer.