Wie kan dit voor mij in het Engels vertalen? Zou mij heel erg helpen. (:
Als Bruno door het hek is geklommen kijken ze elkaar aan en glimlachen ze, ze lijken echt op elkaar. Bruno stelt voor om Shmuels vader te gaan zoeken, en dan gaan ze op pad. Ze lopen langs allemaal huisjes waar mensen aan het werk zijn en soldaten staan toe te kijken. Bruno zegt: ‘Heb jij soms nog enig idee waar jou vader kan zijn, Shmuel?’ ‘Nee, misschien moeten we het vragen aan één van de soldaten’ stelt Shmuel voor. Samen lopen ze naar een soldaat die rustig rond staat te kijken. ‘Wie vraagt het?’ zegt Shmuel. ‘Ik’ antwoordt Bruno meteen. Bruno stapt naar de soldaat toe en zegt beleefd: ‘Weet u soms waar Shmuel zijn vader is?’ ‘Wat zeg jij daar klein mormel’ zegt de soldaat tegen Bruno. ‘Wegwezen jij, jij mag niks vragen aan mij, ga werken!’ Bruno en Shmuel deizen van schrik achteruit. Shmuel zegt snel tegen Bruno: ‘Wegwezen hier, we zoeken zelf wel verder’. En dat doen ze, ze gaan langs huisjes en werkende mensen. Als ze na een uur nog niks hebben gevonden wil Bruno het opgeven. Maar zijn vriend houd hem tegen en zegt tegen hem: ‘Je zou me toch helpen vader terug te vinden? Ik heb hem al dagen niet gezien.’ ‘Oke’, zegt Bruno. En op dat moment valt zijn oog op een deur, een beetje verstopt onder takken. Bruno loopt er direct heen. ‘Wat doe je?’ vraagt Shmuel. ‘Kijk, een deur’, zegt Bruno. Samen openen ze hem en zien een gang. ‘Zullen we kijken?’ vraagt Shmuel. ‘Ja natuurlijk’, zegt Bruno. En daar gaan ze, door de lange donkere gang. Opeens zien de jongens een klein geel lichtje in de duisternis. Fluisterend zeggen ze tegen elkaar, ‘Daar zijn mensen, snel we gaan kijken’. Zachtjes lopen ze verder en dan horen ze machines en mensen lopen. Als ze bij de open ruimte zijn aangekomen ziet Shmuel gelijk zijn vader. ‘Papa’ roept hij van schrik. Zijn vader kijkt verschrikt op. ‘Wat doe jij hier?’ zegt vader. ‘Pas op dat niemand je ziet, het is streng verboden hier voor jullie.’ Shmuel: Pap kom mee, we missen je te erg. Kom snel nu kan het!’ Als vader doorheeft dat er even geen wacht is door soldaten, maakt hij de beste keuze van zijn leven. Hij stapt op en gaat snel met de jongens mee. Als ze met zijn 3e weer buiten staan, omhelst hij zijn zoon. Nu zijn ze met zijn alle weer bij elkaar en heel gelukkig. Shmuel bedankt zijn beste vriend hartelijk, en dan gaat Bruno terug naar de plek waar hij door het hek was geklommen. ‘Zo, heb ik dat even goed opgelost’.